رابطه یادگیری خودتنظیم و خلاقیت با فرایند حل مساله دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران سال تحصیلی93-1392

هدف تحقیق حاضر تعیین رابطه بین یادگیری خود تنظیم و خلاقیت با فرایند حل مساله دربین دانش آموزان دختر بود.جامعه مورد مطالعه شامل کلیه دانش آموزان دختر در دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 93-92 بود که طبق فرمول نمونه گیری کوکران و با بهره گیری از روش نمونه گیری چند مرحله ای ، تعداد 300 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب شدند. پژوهش حاضراز نوع همبستگی است. در این پژوهش از سه ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه استاندارد و هنجاریابی شده خودتنظیم کانل وریان ((1987-1985)با متوسط ضریب پایایی 92%وپرسشنامه استاندارد خلاقیت عابدی و اونیل (1996)بامتوسط ضریب پایایی 89% و همچنین پرسشنامه استاندارد حل مساله هپنر و پترسن (1992) با متوسط ضریب پایایی (91%) استفاده شده است.اطلاعات ونتایج به دست آمده بااستفاده از آمارتوصیفی(میانگین و انحراف معیار)وآماراستنباطی(آزمون تحلیل رگرسیون جند متغیره)موردتجزیه وتحلیل قرار گرفتند. ضمن تایید فرضیه های تحقیق،نتایج نشان داد :یادگیری خود تنظیم بر فرایند حل مساله دانش آموزان تاثیر مثبتی دارد.خلاقیت برفرایند حل مساله دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری دارد.خرده مقیاسهای یادگیری خود تنظیم شامل خود نظم دهی بیرونی،خودنظم دهی درونی، خودنظم دهی شناختی و انگیزش درونی بر فرایند حل مساله دانش آموزان و خرده مقیاسهای خلاقیت شامل سیالی- بسط- ابتکار – انعطاف پذیری بر فرایند حل مساله دانش آموزان تاثیر مثبتی دارند.پیشنهادات این پژوهش شامل :حمایت از نوجوانانی که از سطح خود نظم دهی بالایی برخوردارندو از توانایی بالایی نیزدر مواجه با مسائل و مشکلات خود برخورداربوده و.استفاده از مشاوران فعال در مدارس و ایجاد فضاهای آموزشی مناسب جهت پیشبرد سطح خلاقیت و کاربست عملی روشهای حل مساله, سه مهارت زیربنایی خلاقیت یعنی مهارت روانی، انعطاف پذیری و ابتکار را نسبت به سایر مهارتها تقویت کنیم .